Temat współpracy i problemów z nią związanych powraca coraz częściej w rozmowach z nauczycielami i dyrektorami. Z pewnością wielu z nas doświadcza kryzysu. Mierzymy się z frustracją wynikającą z pandemii, wojny, zapowiadanych zmian w edukacji, czy bardzo niskich zarobków. Doświadczamy przemęczenia, które często wynika z nadmiaru obowiązków i konieczności szybkiego reagowania na to, co nowe. Czujemy rosnącą presję – własną – chcemy jak najlepiej uczyć, organu prowadzącego, który oczekuje wysokich wyników i rodziców, którzy martwią się o przyszłość swoich dzieci i nie rozumieją potrzeby zmiany metod i sposobów pracy z uczniami (odnoszą się do doświadczeń własnych – głównie pracy z podręcznikiem i kultu ocen).

Lista problemów, wyzwań, dylematów jest oczywiście dłuższa. Coraz częściej w rozmowach w pokojach nauczycielskich pada pytanie – kiedy to się skończy? W rozmowach z dyrektorami wybrzmiewają coraz głośniej dylematy- zostać czy odejść ze szkoły? Czy moja praca ma sens? Słychać też coraz częściej narzekania na wypalenie własne i nauczycieli, na brak jedności w gronie, na niechęć do podejmowania jakichkolwiek działań przez tych określanych mianem statystów, którzy wychodzą równo z dzwonkiem ze szkoły i nie angażują się w nic więcej poza lekcjami.

Ile razy zdarzyło Ci się frustrować, kiedy ktoś odmówił Ci współpracy

Ile razy odpuszczałaś/odpuszczałeś i sam/a zakasywałaś/łeś rękawy do pracy

Nie ma jak współpraca

Tak bywa w szkołach. To doświadczenie, które na szczęście w mojej dyrektorskiej pracy było sporadyczne, choć nie mniej frustrujące. W szkole, której przewodziłam jako dyrektorka (Gimnazjum nr 1 w Gdyni), wspólnie zbudowaliśmy kulturę współpracy i uczenia się od siebie nawzajem – całej społeczności szkolnej. Nie był to łatwy i szybki proces, bywało, że napięcia i nieporozumienia utrudniały tę współpracę. Problemem bywała komunikacja. Kiedy jednak wypracowaliśmy pewną kulturę współpracy, dużo łatwiej było nam nie tylko rozwijać naszą szkołę, ale także mierzyć się ze zmianami – z reformą i budowaniem szkoły od nowa – tworzeniem liceum.

Co konkretnie można zrobić?

Doświadczenia edukacji zdalnej pokazują, że lepiej poradziły sobie te szkoły, których społeczność współpracowała ze sobą:

• miała wypracowany sposób i kanały przejrzystej komunikacji,
• pozyskiwała informację zwrotną,
• spotykała się regularnie w zespołach roboczych,
• oferowała system wsparcia dla innych.

To tylko kilka przykładów dobrych praktyk, nie tylko na czas pandemii. Razem z Arturem Krawczykiem, Dyrektorem Programów Cyfrowych Stowarzyszenia Miasta w Internecie, postanowiliśmy zebrać doświadczenia nasze i znanych nam dyrektorów i wicedyrektorów, z którymi pracujemy na co dzień i przygotować nasz pierwszy kurs internetowy, w którym prowadzimy uczestniczkę i uczestnika przez temat budowania kultury współpracy w szkole. Jesteśmy przekonani, że bez pochylenia się nad tym obszarem trudno będzie nie tylko zadbać o jakość procesów edukacyjnych i organizacyjnych w szkole, ale także o zaangażowanie kadry i… o dobrostan własny.

“Jak budować kulturę współpracy?” – kurs internetowy

Dzisiaj z radością dzielę się z Wami zaproszeniem do udziału w kursie. Znajdziesz tam 9 nagrań i 24 karty pracy, a także infografiki, które możesz wykorzystać w codziennej pracy dyrektora, wicedyrektora i lidera. Zapraszam Cię do obejrzenia nagrania webinaru wprowadzającego do kursu i zapraszam w imieniu swoim i Artura do wspólnej pracy. W ramach dostępu do kursu oferujemy półroczne wsparcie webinarowe w zamkniętej grupie, a także kolejny pakiet materiałów. Sprawdź ofertę – kliknij – Akademia Rozwoju Kompetencji.