Nieformalne spojrzenie na edukację – scenariusz warsztatów

Warsztaty przeprowadziłam w ostatni piątek w ramach Laboratorium Twórczej Edukacji, które daje możliwość spotkania się w czasie pracy osobom z różnych szkół, tak było i tym razem. Głównym celem było wyposażenie uczestników w narzędzia do pracy warsztatowej z uczniami – a dokładniej w metody nieformalne. Oprócz tego wiele czasu poświęciliśmy na ćwiczenia służące refleksji nad tym, jak się komunikujemy, czy potrafimy stawiać pytania otwarte zamiast bawić się w „wujka dobra rada”.

Motywem przewodnim były marzenia i wyzwania, to one towarzyszyły każdemu zadaniu – od indywidualnych po grupowe. Oto pomysły na warsztaty, scenariusz można wykorzystać w pracy z młodzieżą, rodzicami lub nauczycielami. Czas trwania – 2 godziny 15 minut.

  1. Wprowadzenie – przedstawienie celu warsztatów.

  2. Poznajmy się – uczestnicy po kolei wypowiadają swoje imię oraz mówią o swoim największym marzeniu.

  3. Szybka randka – na kartce papieru rysujemy zegar i wyznaczamy trzy różne godziny, np. 12, 13, 14. Następnie każdy uczestnik, na małej karteczce spisuje swoje randki, oznacza to, że po prostu szuka w grupie osób, z którymi umawia się na każdą z wymienionych godzin. Następnie uczestnicy dostają siedmiominutowe rundy (na każdą godzinę przypada 7 minut) i po kolei na randkach omawiają jeden z tematów, np. :

  1. Jaką supermoc chciałbyś/łabyś posiadać?

  2. Co byś zrobił, gdybyś na jeden dzień był/była niewidzialny/a?

  3. Jakie są Twoje trzy najlepsze cechy jako nauczyciela/edukatora? – 30 minut

  1. Rady a wspieranie – kolejne ćwiczenie (z materiałów szkoleniowych FRSE).

Każdy uczestnik znajduje partnera do rozmowy, osobę, której w ogóle nie zna:

Podzielcie się na osobę A i osobę B.

  1. Osoba A myśli o pewnym wyzwaniu, które przed nią stoi i krótko o nim opowiada – 3-4 minuty. Osoba B nie pyta, tylko słucha.

  2. Osoba B przez 5 minut daje tylko rady (najlepsze, jakie jej tylko przyjdą do głowy) dotyczące wyzwania osoby A, np. powinnaś, możesz, to byłoby dla ciebie dobre… 5 minut.

  3. Osoba B wciela się w osobę wspierającą, nie radzącą, zadaje przez 5 minut pytania otwarte, na które osoba A nie odpowiada, np. Jakich rezultatów oczekujesz od tej sytuacji? Jak bardzo są one dla ciebie ważne? Jaki może być Twój pierwszy krok? W jaki sposób możesz przybliżyć się do tego, do czego zmierzasz? 5 minut

  4. Osoba A dzieli się refleksją na temat różnic w podejściu doradcy i wspieracza.

  5. Zamiana ról – A zostaje B, B dostaje zadanie A (jak wyżej).

  6. Refleksja.

  1. Puzzle – podział na grupy. Tym razem przygotowałam kartki – pocięte jak puzzle z cytatami odnoszącymi się do wyzwań, motywującymi do działania. Kiedy każda grupa zasiadła wokół stołu, otrzymała zadania.

  2. Czas na wyzwanie! Grupa określa/wymyśla wyzwanie, nad którym chce pracować, tym razem było to między innymi wygospodarowanie godziny każdego dnia dla siebie. Wyzwanie może być realne lub fikcyjne.

Grupa dostaje kartkę Marzyciela – wspólnie wyobraża sobie i spisuje marzycielski i odważny pomysł na realizację wyzwania.

Grupa dostaje kartkę Realisty – wspólnie uprawdopodabnia wizję realizacji wyzwania.

Grupa dostaje kartkę Krytyka – wspólnie szuka możliwych zagrożeń, które trzeba wziąć pod uwagę przy realizacji planu.

Przedstawienie pracy każdej z grup – refleksja uczestników.

7. Podsumowanie dotyczyło wartości współpracy, zalet metod nieformalnych, uczestnicy dzielili się refleksjami z pracy w trakcie warsztatów.

KARTY PRACY

karta-marzyciela

karta-realisty

karta-krytyka

Podziel się refleksjami!

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.