Dzisiaj bardziej artystycznie, bo o warsztatach lalkarskich – pracy z lalką, którą fantastycznie możemy wykorzystać w działaniach z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi. Tak, tak! I nie będzie to infantylna zabawa, tylko prawdziwa sztuka – stworzymy lalki z papieru, ożywimy je, wymyślimy fantastyczną historię i razem z innymi stworzymy etiudę lub prawdziwy spektakl.
Nie dalej jak dwa miesiące temu w ramach spotkania polskich Szkół z mocą zmieniania świata według Fundacji Ashoka miałam ogromne szczęście i radość uczestniczyć w warsztatach lalkarskich poprowadzonych przez Marię Schejbal z Teatru Grodzkiego w Bielsku-Białej. Koniecznie odwiedź stronę internetową TG – kliknij tutaj i zobacz, ile fantastycznych rzeczy, w tym tych łączących pokolenia, można zdziałać poprzez sztukę. Mnie i warsztaty Marii, i jej opowieść o pracy bardzo zainspirowały.
Warsztaty trwały około dwóch godzin. W niewielkiej sali gimnastycznej przyjaznej przyłękowskiej szkoły czekały na nas arkusze szarego, papieru, stare gazety, sznurek i nożyczki.
Pierwszy etap tworzenia lalki polegał na przygotowaniu papieru poprzez jego zgniatanie, ugniatanie i ogólne “wymęczenie”. Ile hałasu i zabawy mieliśmy przy tym, aż trudno opisać! Następnie według wskazówek Marii Schejbal po kolei wykonaliśmy głowę lalki, owijając ją kawałkiem papieru, potem mocno przewiązaliśmy szyję, a następnie przygotowaliśmy górne i dolne kończyny lalki – powoli skręcając papier w dwa “powrozy” i mocując dzięki sznurkowi tak, by tworzyły ciało.
Potem nadszedł czas na upiększanie naszego dzieła, nadawanie mu charakterystycznych cech, ubieranie. Co najbardziej podobało mi się w tej pracy, to ogromny nacisk na uważność – wykorzystywanie niedoskonałości do tworzenia rysu psychologicznego naszej lalki – przyglądanie się jej i wymyślanie kim jest, jaka jest i czego chce.
Mając świadomość ogólności opisu tworzenia lalki odsyłam do publikacji Marii, która czyni to w lepszy sposób – kliknij tutaj – oraz do zdjęć.
Kolejnym etapem pracy było animowanie lalek przez czteroosobowe grupy. Trzy osoby trzymały jedną lalkę, a czwarty członek grupy tworzył opowieść, według której lalka ożywała na scenie. Jeden aktor prowadził głowę i prawą rękę lalki, drugi podtrzymuje tułów w pasie oraz lewą rękę, a trzeci odpowiada za ruch nóg. Po kolei każdy z nas wchodził w rolę reżysera – twórcy historii, a pozostałe trzy osoby ćwiczyły występ, a następnie wszystkie grupy prezentowały swoją pracę. Przy okazji rozmawialiśmy o roli ruchu, symbolach, metaforze, zastanawiając się, co jeszcze można by ulepszyć.
Obejrzyj krótki film z warsztatów!